Заѕвонува телефонот во домот…
-Здраво сонценце! Тато е. Мама наоколу ли е?
– Не тато.
-Таа е горе во спалната соба со чичко Пол.
-По кратка пауза, таткото вели: “Но драга, ти немаш” чичко Пол ”
-О, не-не, имам! Горе во спалната соба со мама е, токму сега!
Кратка пауза.
-А-аа, добро тогаш. Еве што сакам да направиш! Остави го телефонот на маса, качи се горе, тропни на вратата и викни и на мама дека колата на тато штотуку паркира пред влезот.
-Добро тате, само секунда!”
Неколку минути подоцна, девојчето се враќа кај телефонот. “Јас го направив тоа тато.” “И што се случи сонценце?”, прашал тој.
-Па мама се уплаши многу, скокна од креветот без облека и почна да трча наоколу. Се сопна од тепихот, ја удри главата во регалот и сега воопшто не мрда!
-Боже Господи! А со “чичко” Пол што стана?
-Тој исто скокна од кревет без облека. Исто така беше исплашен и скокна од задниот прозорец во базенот. Мислам дека, сепак, тој не знаеше дека минатата недела го испразнивме базенот за да го исчистиме и мислам дека сега е мртов.
Долга пауза …
Тогаш таткото вели: Aххх, базен? … А ова 486 5731 ли е?
